Meskalina – organiczny związek chemiczny, alkaloid z szeregu fenyloetyloamin o właściwościach halucynogennych. Występuje naturalnie w niektórych kaktusach, między innymi w pejotlu (Lophophora williamsii), san pedro (Echinopsis pachanoi) oraz Echinopsis macrogona i Trichocereus bridgesii. Występuje także w małych ilościach w bobowatych, między innymi w Acacia berlandieri. Meskalina została pierwszy raz wyizolowana i zidentyfikowana w 1887 roku przez Niemca Arthura Hefftera a syntetycznie otrzymana w 1919 roku przez Ernsta Spätha.
Właściwości psychoaktywne [edytuj]
Meskalina jest silnym enteogenem. Średnia dawka meskaliny waha się w przedziale 300-400 miligramów. Efekty działania meskaliny utrzymują się do 12 godzin po zażyciu. Wysokie dawki (400-600 mg) wywołują silne zmiany percepcyjne i bardzo wyraźne efekty wizualne, szczególnie przy zamkniętych oczach (Closed-eye visualizations). Działanie meskaliny określane jest zwykle jako przyjemne i rozświetlające umysł, choć czasami niepokojące i odrażające. Po przyjmowaniu kolejnych dawek występuje zjawisko tolerancji. Pomiędzy meskaliną a DMT, LSD i psylocybiną występuje zjawisko tolerancji krzyżowej.
Meskalina w formie proszku
Właściwości psychoaktywne:
Meskalina zwykle jest przyjmowana doustnie i często wywołuje mdłości oraz wymioty. Przy wstrzykiwaniu podskórnym efekt ten nie występuje lub jest znacznie słabszy. Wstrzyknięcie zbyt stężonego roztworu może spowodować porażenie nerwów i długo utrzymujący się ból.
Meskalina podobnie jak LSD, DMT czy psylocybina oddziałuje agonistycznie na receptory serotoninowe, szczególnie na receptor 5-HT2A.
Stan prawny:
Ze względu na wysokie dawki produkcja meskaliny jest mało opłacalna i w Polsce praktycznie nie występuje na czarnym rynku, a na zachodzie jest jedną z mniej popularnych substancji psychoaktywnych. Obrót meskaliną i jej produkcja są w Polsce zakazane, znajduje się ona na wykazie środków odurzających w grupie I-P.
